öyle sevmişim ki umuttan öte
dünyayı verseler vazgeçmem yine
sen kalp de ben yürek farkı yok bende
ikisi de mahkum gönülden yare...
sanki hapis olmuş bitmiyen çile
dertleri toplasan sonsuz bir hane
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta