Canıma Yettin Şiiri - Aysel Tarcan 2

Ne zalimsin sen yar, uslanmaz mısın
Yaktın yüreğimi, canıma yettin
Çelikten mi kalbin paslanmaz mısın
Aktın düşlerime canıma yettin

Ne gidersin candan ne de kalırsın
Binbir aşifteye selam salarsın
Bu gidişle sanma beni alırsın
Baktın bir el gibi canıma yettin

Seninle işimiz çok zor bilirim
Israrından vazgeç sanma gelirim
Bir eylül sabahı bende ölürüm
Çıktın ecelime canıma yettin

Tez kurtul yiğidim bu kör amelden
Vazgeç sen vuslattan arzun emelden
Başa dönerek kur barkı temelden
Yıktın kaderimi canıma yettin

Usanmaz bu gönül senin olmaktan
Yanıyor yüreğim sensiz kalmaktan
Ar eder yüzlerim sensiz gülmekten
Yoktun yar yanımda canıma yettin

Birgün olsun bana refah vermedin
Hayalde yaşattın vuslat görmedim
Zehr aktı dilinden nedir sormadım
Taktın kıskançlığa canıma yettin

Asla haber çıkmaz çekip gidenden
Vefa beklenilmez zulüm edenden
Gün gelir kurtulur, ruh bu bedenden
Bıktın nede çabuk canıma yettin

Aysel Tarcan