Canım Yanıyordu... Şiiri - Fikret Turhan

canım...
çok yanıyordu...
rüzgarlar esse de...
saçlarını okşasa bile...
o kız....
bunları duyamıyordu....

canım...
çok yanıyordu....
yapraklar...
saçlarına düşse de...
ellerine değse bile...
o kız...
bunları göremiyordu....

ben...
ellerime sordum...
parmaklarımla şekiller yaptım...
belki konuşurlar diye...
bekledim kaldım...

ben...
gırtlağımda...
sesleri şekilledim...
belki çıkarlar diye...,
onları bekledim kaldım....

ben....
gözlerimi kapattım...
şekilsizliği şekilledim....
belki görürler diye...
bekledim kaldım....

canım...
çok yanıyordu...
o kız çocuğu...
ne duyuyordu...
ne de görebiliyordu....