Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
slm
Unut dese de unutmak kolay değil...Tebrikler
evet gerçekten aysun hanımın mükemmel yorumu şiiri almış götürmüş..
saygılarımla...
Kumaş kalite olunca şair,
terzinin ustalığı birleşince bu kaliteyle kalite bir elbise ortaya çıkar,
Kaliteye selam olsun,
Şiirde kalitenin tescil edildiği mekana selam olsun...
Babalar gününüzü saygıyla kutluyor,Rahmetli olanlara Allahtan Rahmet siz şiir dostlarıma saglık ve şiir tadında günler diliyor saygılarımı iletiyorum.
Daghan Hosta
Şeyhmus Sait Aydın
Gecenin sabahı selamladıgı saatler
Ortalık sessiz
Ve ben sensiz.
Canım Yanıyor
Kim bu yüregimde gezinen
Senmisin Kalbimin vazgeçilmez delisi.
Rüzgarın ayrılıktan yana esmesi
İçimdeki bu fırtına da neyin nesi
Hani gitmiştin,
Hani hiç gelmeyecektin
Bir sesleniş
Bir tebessüm,Bir gülüş
Bekleme benden demiştin.
ve
Damla damla
gözümden döküldüğün gün
Başını öne eğip
Bana veda etmiştin.
Gecenin gündüzü selamlayan
Her şafagında
Seni düşünüyorsam
Bahçedeki Gülün
Çiğ düşmüş yapragında seni görüyorsam
İçtiğim her kadehte
seni buluyorsam
Ve sen bunun adına
unutmak diyorsan
Seni Unutacagım
Her öten kuşun şarkısında
her şarkının sözünde
Aglamak istediğinde gözünde
tebessüm ettiğinde yüzünde
ben olacagım.
Sen benim hayatımsın
Seni ancak
Ölürsem unutacağım.
saygıdeğer Şeyhmus abimin biricik yeğeni Dağhan kardeşimin hazla yorumladığım o mükemmel eseri!
Ayhan hocamın yeğeni gibi Dağhan'da Üniversite'de okuyan aynı zamanda şiir gibi bu hoş sanata gönlünü vermiş kardeşlerimizden....
değerli yeğenlerimizden biri hukuk, biri turizm okurken bir yandan da böylesi güzel şiirlere imza atmaları ne güzel!.. ne mutlu sizlere ki böylesine güzel şair ruhlu yeğenlere sahipsiniz candostlarım...
kıskanmadım ki....:))
değerli Şeyhmus abicim sevgili torununuz Emir'ciğimin şiirlerinin ardından,yeğeniniz Dağhan'ın duygu yüklü dizelerine ses olmak zevkti...
kendisine gerek eğitim, gerekse şiir gibi bu hoş sanatta başarılarının devamını diliyorum...
evet abicim aynı zamanda canım babam nezdinde, sizin, Ayhan hocamın, ve tüm babalarımızın da babalar gününü kutluyor, saygı ve sevgilerimi iletiyorum...
Paylaşımınıza, şiire katkılarınıza ve dostluğu öğretme cabalarınıza teşekkürler üstadım..
'BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN'
Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta