Canım yanıyor şems i yar

bu saat olmuş ben hala ayaktayım,
kapayamıyorum gözlerimi.
kapatmaya çalıştıkca sensizlikle yanıyor sevgili.
uyku bilmiyor gözlerim senden sonra

kavgalıyım sevgili nefes almakla
ben tutuyorum
ciğerlerim alıyor
aldıkca yanıyor kanıyor sevgili

sonra nemi oluyor
aklım cinnet provaları yapıyor
kalbim intihar girişimleri
dur diyor imanım uçuruma ramak kala

beni zincirliyor aşk
ayaklarım isyanda
senden kalan ne varsa geriye
yara pere içinde aklaşakla
bir adım bile atmıyor yaran iyileşme adına

hep geriye sarıyor hatıraların
unutmaya ihtimal vermiyor ölmiyesice düşlerin
bir şarkı oluyor hüznün
dilime dolanıyorsun farkında olmak/sızın

ve ben var ya
o ben
kandırmaya çalışıyorum unutsun diye seni
bin takla atıyorsada aklım
kanmıyor,şu seni sevme ye bulaşan gönlüm

ne ettin,
ne eyledin ki bu cana
sen gidince insanlığın dan oldu

özlemekteyim
yanmaktayım
üşümekteyim seni
yani ne olsa hep sendeyim
bir türlü kendime gelemedim

gelmeyi bilemedim

sana ait şiirlerim gazellerim vardı hala da var
söyleyecektim sana
söyleyeceğim sana
susturmasaydı bir sözün
sustursada ne çıkar

sen duymasan da
beni duyan biri var
şükür ki var
o biliyor sana nasıl yandığımı
ve sönmeyeceğimi,dökülse deniz üstüme
biliyor işte sönmeyece ğini

canım yanıyor şems -i yar
bu bitişe

kimi seve bileceğine karar vermez ya insan
kimse suçlayamaz ya sevdiğini
bende senin adın gibi
susmalar a bölüyorum kendimi

kendim düştüm bu aşka
ağlayamıyorum
şems gitme kal bu aşka
adın bile yetiryor,varlığımı yakmaya..