Canım Yandı Biraz Lakin Hala Üşüyorum.

Muhtemelen biraz gittin.
Seninle geçen her an sensiz geçen tüm zamanlarımda anıya dönüştüğü bir
anda.
Acılarıma hakim olamam bilirsin.
Ben olmadan onların bana hakim olduğunuda.
Sen benim çalan telefonummuşsun en çok, şimdilerde cevapsız kalan
biraz. Ve şimdilderde şimdisizliğimin yanısıra kimsesizliğimin
başucunda fakirliğim.
Kim olduğumu kimde unuttuğumu soranlara en acılısından cevabımdın.
Gidi...şine bile hoş kaldım inan.
Derinliğinde boğulmaya düşkündüm, yangınlığıma su oldu suskunluğum.
Bilirsin.
Seni esir kıldığımı geleceğime geçmişimden kalan bir eser gibi,
Hatırlasana, omuz çukuruna ağladığım zamanlarımı,
Hatırla gözyaşlarımın bedeninden süzüldüğü o anları, şimdinin anıları.
Ömrüme verdiğin kalıcı rahatsızlıktan dolayı bana kendini borçlusun.
Diyecektim ki;
Senin bir başkasına yaptığın yatırımları duyunca sustum.
Senin bir başkasını yatırdığınıda.
Herneyse.
Canım yandı biraz, lakin hala üşüyorum.