Canım Yandı Şiiri - Zafer Özkay

Yüreğimin yükü o kadar ağır ki,
Bir o kadar da yorgun bilemezsin,
Bir de siz yormayın beni,
Olan oldu, giden gitti her şey bitti.

Aklım o kadar karıştı ki yaşananlardan,
Aklımın firarı içten bile değil,
Artık dayanacak güç kalmadı,
Bedenimde derman kalmadı.

Yaşam denilen bu kavgada,
Tek sana yenildi bu sevdam,
Tek sana yenildi gururum,
Hiç anlamdın beni, anlamak istemedin.

Hep siz kız milleti değil misiniz?
Sırtımızdan vuran bizi bizden eden,
Yerlerde süründüren, hayatımızı alt üst eden,
Hep siz değil misiniz?

Her şeyimizi kaybettik sayenizde,
Bize kalan acı, hasret, lanet ve umut,
Umurunda olmadı yaşadıklarımız,
Gidişinle bir deprem gibi sarsılıp yıkıldım.

Artık canım yandı, can da yandı, can dayandı,
Ömürüm den ömür gitti, duygularım can çekişiyor,
İçim yanıyor, bedenimde kopuyor fırtınalar,
Dayanacak ne güç kaldı ne derman, son durak kara toprak.

1 Ocak 2011