Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
AĞIZINA SAĞLIK BEK DE GOZEL OLMUŞ
www.karagöl.com
Ömer TURAL
Araştırmacı Yazar
Online
Cinsiyet:
Mesaj Sayısı: 767
Sitemizi onure eden araştırmacı yazar ve şair Sabiha SERİN'e teşekkür ediyoruz.
« Yanıtla #1 : Temmuz 13, 2008, 08:24:34 pm »
--------------------
Yiğidolar diyarı,ozanlar diyarı,güzellikler diyarı Sivas'ımızla ne kadar gurur duysak yerindedir.Güzel Sivas'ımızı sevmek ona hizmet etmek,onu tanımak tanıtmak.Sivas'lı hemşerilerimizin,sivas'a olan tutku ve dugularınıın gelişmesi için çalışma yapmayı kendisine bir görev bilen fedakar özverili Sabiha ablamıza teşekürlerimi iletiyorum.
Gönlüm isterdiki Araştırmacı yazar ve şaiirimizin bu güzel çalışmalarından yıllar öçnce haberimiz olsun.Güzel Sivas'ımıza karşı sevi duyularımız çok önceleri daha çok gelişsin.Sabiha SERİN hemşerimizin bu çalışmalarını GüzelmSvas'ı sevme kampayası olarak görüyorum.
Svas'a Ozanlar diyarı demekle ne kadar haklı olduğumuzu,Nasılkki Bir Aşık Veysel'ler,Pir Sultan Abdallar,Aşık Ali İzzet'ler Kanıtladıysa.Sabiha ablamızda Yazmış olduğu bir birinden güzel şiirleriyle Bir kez daha isbatlamış oluyoruz.
Ve ve o yiğidolar diyarı,kıraç toprağı,havası sert,insanı mert. Sabiha ablamızın şairliği yanında Bayan olarak araştırmacı yazar olması .Böyle bir başarının altına imza atması ,tabuları yıkmanın ta kendisidir.
Tevazülüğünü ortaya koyup wep sitemizde köşe yazarı olarak yazılarının ve şiirlerinin yayınlanması tabiki sitemiz için en büyük onuredir.
Kedisinin şimdiye kadar yapmış olduğu çalışmalarından dolayı Sivas'lılar Karagöl köylüleri ve şahsım adına tebrik ediyor alkışlıyorum.
Ömer TURAL
Ah benim Sabiha hocam Ahhh
Bu Güzel Şiirleri nasılda yazıyon Kutluyorum Güzel bir Yöresel ağızla yazılmış Sivas Şiiri okuttun bizlere
Selam ve saygılarımı iletiyorum
Şiirlerde zaman zaman yöresel dil de kullanılmalıdır.Dili yaşatmanın tek yolu o dili kullanmaktır. Sivas özlemini güzel dile getirmişsiniz. Tebrik ediyor Sivas'tan selamlarımı gönderiyorum.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta