Canım sıkılıyor Şiiri - Mehmet Çoban

CANIM SIKILIYOR

Caddeyi dinliyorum
Araba sesleri
Otobüslerin gürültüsü
Batmaya yaklaşan güneş
Karşı binaların duvarlarında
Gülüyorlar bana
İçimde bir sessizlik
Odamda bir sessizlik
Neden susuyorsun?
Diyor bana

Susmayı düşünüyorum
Susmaların acı çığlığı vardır diyor bazıları
Susmaların acı çığlığını düşünüyorum
İnsanları susturarak acı çığlığa boğanları

İki küçük bulut karşımda
Gülümsüyorlar güneş altında
İki arkadaş sanki, konuşuyorlar aralarında
Yeryüzü ayaklarının altında
Kulağımı uzatsam onlara
Ne konuştuklarını söylerler mi bana?

Ey insan! Sensizlik var dünyada
Dünya sensizlikte karmaşa
İnsan denilen figürler meydanda
Kırıyorlar döküyorlar boşuna
Sanki mahkûm dünya
İnsan görünüşlü hayvanlara

Karşı pencereden biri bakıyor
Gözlerim ona takılıyor
El sallasam ayıp olur mu?
O da benim gibi düşler kuruyor mu?

Düşlerim can sıkıcı bu ara
Topraklar yoğrulurken kanla
Kıymetsiz olan tek şey insan hayatta
Bak bin can daha verdik kurban ayında
Güya ibadet yapıyorlardı Allah’a
Zannediyorlar şeytan duvarda
Halbuki sahiptiler şeytanlaşmış kafalara
İnsan demediler,
Müslüman demediler
İbadet demediler
Yürüdüler hurra
İnsanlar serildi toprağa
Hani adı iman ya
Hani adı Müslüman ya
Hani adı ibadet ya
Hani kutsal topraklar ya
Kutsandılar ölümle şeytana

Bugün canım sıkılıyor
Sıkı can iyidir derler ama
Bana iyi gelmiyor
Hayallerimi deliyor
Rüyalarıma giriyor
Aklım uçunda eriyor
Kalbim serçe, titriyor

22.10.2015 – İzmir El Garip