Canım Sıkıldı..! Şiiri - Nazife Abaylı

Ne mal ister canım,
Ne mülk.
Ne ekmek ister,
Ne de yemek.
Uçmak ister gönlüm,
Kuş oluvermek.
Derken...............
Oluverdim.
Serçe mi? Bülbül mü?
Yoksa kanarya mıydım?
Bilmiyorum.
Dolaştım göklerde,
Yeryüzünü gördüm.
Canım sıkıldı.....

İnsanları gördüm,
Bir tarafta riyakarları,
Diğer tarafta,
Sevda ateşiyle yananları,
Dost dost diye ağlayanları.
Kanatlarımı bir günlüğüne
Takıvarmek geldi onlara.
Benim yerime uçsunlar,
Uyansınlar diye.

Çocukları gördüm,
Sapanla kuşlara,
Taş fırlatan çocukları.
Canım sıkıldı......
Alıp gagamla,
Yuva yaptığım ağaçtan,
Bir zeytin dalı,
Üstlerine atıvermek geldi içimden.

Arabaları gördüm sonra,
Egzosu patlayan arabaları.
Kurşun hızıyla kalkan,
Cayırtıyla duran,
Arabaları gördüm.
Akıttıkları kanı,
Söndürülmüş enkazlarını gördüm.
Canım sıkıldı...
Kilometre göstergelerinden,
Doksandan sonrasını,
Silmek geldi içimden..

Seni gördüm sonra.
Sapsarı olmuş benzin,
Kendi kabuğunun içinde,
Düşler kuruyordun durmadan.
Unutamadığın,
Bir zamanlar gönlünü hoplatan,
Yarinin üstüne,
Düşler kuruyordun.
Canım sıkıldı......

Küçük bir taş alıp gagamla,
Üstüne atıvermek geldi içimden.
Atıp ta kabuğunu kırıvermek.
Kanadımdan bir tüy koparıp,
Adına şiirler yazıvermek..