Ellerimle seni kafese koydum
Hüzünlü gözlerle son kez bakıştık
Bilemedim başına ne geleceğini
Kaybettim aşkımı canım dostumu.
Gürgendağı belki mezarın oldu
Aradım seslendim iz bulamadım
Bir tek kafesini orada gördüm
Anladım o anda kaybolduğunu.
Kötüymüş meğerse barınaklı yer
Yolu yol değilmiş bu kasabanın
Pişman oldum lakin elden ne gelir
Yitirdim aşkımı canım dostumu.
Gürgendağı belki mezarın oldu
Bırakmam demiştim söz tutamadım
Bir tek kafesinde tüyleri gördüm
Farkettim o anda yok olduğunu.
Yazılış Tarihi:27.08.2019
Yılmaz TurgutKayıt Tarihi : 28.8.2019 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sahibi tarafından çok sevilen dokuz yaşındaki Şakir isimli güzel ev kedisinin Samsun merkeze uzak Gürgendağ mevkisinde bulunan kedi kasabasına gönderilmesi,sonrasında pişmanlık duyan sahibinin gidip tekrar kedisini almak istediğinde günlerce her yeri aramasına rağmen bulamaması,sadece klinik önünde kedisinin kafesine rastlaması,kedisinin başına neler geldiğine dair bir iz bulamaması ve orada öldüğüne inanması.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!