Canım Papatyam Şiiri - Saadettin Güven

Ben seni seviyorum dedikçe,
Sen susuyorsun.
Bir şartın mı var, nedir?
Anlamadım.
Sevdanı şarta bağlama
Canım Papatyam.
Vermek almaktan daha büyük
İhtiyaçtır.
Seni hüzünlü görüyorum her an,
Sanki bağrın kanıyor.
Neden bağrın kanıyor,neden yastasın?
Anlamıyorum.
Ulu Çınarın veremediği kokuyu
Sen veriyorsun.
Daha ne olsun, sen kederlenme,
Sen üzülme.
Ulu Çınar, boyuna postuna bakıp
Utansın.
Ben güne seninle başlamak,
Seninle her şeyi paylaşmak,
Seninle yaşlanmak istiyorum.
Ne olursun anla artık beni, duy sesimi,
Canım Papatyam.
Gönül gözünle bak,gör yüreğimi,
Önünde diz çöküyorum,
Yalvarıyorum.
Bu masum, bu asil sevgime eğer,
Karşılık alamazsam;
Zannetme ömür boyu karşında
Diz çökerim.
Seni sevdiğim gibi,terk etmeyi de
Bilirim.
Senin önünde, sevilmeden
Diz çökeceğime,
Gerekirse; ayakta seve seve
Ölürüm.

10.03.2010
İstanbul