Canım öksüzdü Şiiri - Oktay Çekal

Canım öksüzdü…

Kahroldum sevgimle, bir yaban gibiyim,
Yollara düştüm de, önümü göremem,
Ömrümü harcadım, yarınımı yok ettim,
Etimde kanayan, bir yara oldun…

Gökyüzü örtünmüş, sislerin karasını,
Bir bulut olup ta, toprağa yağamam,
Yıldızlar silinmiş, hepsi kayıpta,
Bir ay olup dünyaya, sensiz doğamam…

Denizler kurumuş, balıklar göç etmiş,
Yüreğimde hüznün, kanunu çalar,
Ruhum çıldırmış, kayıp dört yanda,
Bedenim lal olmuş, suskunu oynar…

Duygularım serpilmiş, bir kül misali,
Her tanemde, darmadağın umutlar,
Ağacın dalına, sarılmış sevgim,
Aradıkça gözlerim, görünmez olur…

Kozalak misali, düştüm yerlere,
Kırıldım varlığımda, tenim üşüdü,
Bin şok yaşadım, vurduğun hançerle,
Yaram kanamadı, canım öksüzdü…

Oktay ÇEKAL
13.02.2012-19.35