Canım Öğretmenim Şiiri - Abdullah Apak

Görmezken sen açtın gözümü
Söylemezken konuşturdun dilimi
Bilmezken sen öğretin yolumu
Benim canım öğretmenim.

Ağladım göz yaşımı sen sildin
Güldüğümde benimle sen güldün
Uğrumda gençliğini öldürdün
Benim canım öğretmenim

Baba oldun, saçımı okşadın
Ana oldun, koynunda sakladın
Ömrünü hep bana adadın
Benim canım öğretmenim.

Öpülesi ellerin var
Ne de tatlı dillerin var
Öbek öbek güllerin var
Benim canım öğretmenim.

Bulamadım gösterdin sıramı
Yere düştüm sen sardın yaramı
Saçların şimdi ak mı, kara mı?
Benim canım öğretmenim.

Gurbet sana vatan oldu
Sılaya gitmek yalan oldu
Gözyaşını içe atan oldu
Benim canım öğretmenim.

Gittin sınıra sınır taşı oldun
Geldin köyüme mezar taşı oldun
Bana iki damla gözyaşı oldun
Benim canım öğretmenim.

Abdullah APAK