Canım kırılmış - Gökyüzü ağlamanın arife ...

Geceydi sıkıntı sarmıştı
Dört bir yanı
Canım kırılmış
Gökyüzü ağlamanın arifesinde
Bir şeyler yanlış biliyorum
Parçalarım etrafa dağılmış
Birleşmesi imkânsız gibi
Her parçam diğerinle kavgalı hasım olmuş
Nasıl yaşadım böyle
Bir yarım
Bir eksik
Ne yapsam boş
Ne yapsam zor
Kazanmamışım hiçbir savaşı
Boşuna öldürmüşüm kendimi
Göğsüm yalnız
Kendim yalnızım
Odama yıldızlar dolmuşken
Yakamozlara yol almak için
Koştum gece yarıları sahile
Eksiğim bilirim
Ölümden korkmam
Sesim kesilse de
Ruhum asla ölmez ki
Doğarım yeniden
Bin defa ölsem de yeniden
Tekrar yeniden
Her doğum ölüm kadar acı
Ölüm kadar yalnızım

Hangi günahın bedelini
Ödüyorum
Bilmiyorum
Yarım kaldım
Eksik kaldım
Bilmiyorum
Vurunca düşüncelerim sahile
Yıldızları ölü buldum
Koyamadım yerine
Çok geç kalmışım
Nefesimi üflemek için
Kayan yıldızlar için dilek tutmadım
Her yıldız elimde ölü şimdi
Düşünce yıldız
Tutunamaz kendinden başka
Hiçbir şeye
Koruyan bir yürek ister
Solmadan az önce
Solmadan önce
Son kez gülerken
Teslim eder kendini sonsuza

Kayıp gidenlere
Bir yenisi daha eklenir

Ellerim yıldız tozu
Saçım yıldızlarla dolu
Bir sabah daha girer
Poğaçacı bilindik sesinle
Ekmeğinin peşine gider
Şehir uyanmıştır uykusundan
Ben gramı olmamış
Kaybetmişim bir yerlerde uykumu

Silkinip yoluma düşerim
Düşünceler içinde
Bir gün daha devrilir
Sonra bir gün daha
Sonra bir daha
Devrilenlerin birikimi
Hayat mı?
Bilmiyorum.

Bilmek istiyor muyum?
Artık istemiyorum.
Bunu biliyorum.