Canım Keşan! Şiiri - Ali Koç Elegeçmez

Babam,
Balkan Savaşı’nda
Anam,
Mondros Ateş Kes Antlaşması sırasında
Ben de,
II.Dünya Savaşı’nın bitiminden
5 yıl sonra
Yani 1950 yılının
ilk şafağında
gelmişim dünyaya
Tüm dünya gülerken
ben ağlamışım!
Bu yüzden olacak,
dostlarımdan(!)
“İlginç adam! ” ünvanını almışım!
.Hayatta kalabilen
oniki çocuktan
altısı içinde olduğuma göre
oldukça da sağlam mışım!
Fatih Sultan Mehmet bile yaşamamış
yaşadığım hayatı!
Bir elimde kredi kartı
Bir elimde telefon
Evimde renkli televizyon
Altımda
elden düşme
dört tekerlekli bir araba
Çift camlı yazlık ve kışlık evim
ve otuz yıllık öğretmenim
Uzaya çıktığını görmüşüm insanlığın
Masaya yatırıldığını genlerin
Yani
hayatın en güzel zamanında yaşamışım
Şaşırmamışım!
Ne Allah’ı unutmuşum
ne ailemi
ne seni!
Hele seni
canım gibi sevmişim
Sevgili Keşan!
Çayımda suyun
Aşımda sebzelerin
Kanımda oksijenin…
Anlayacağın,
hücrelerimi seninle yenilemişim
Seninle ağlamış,
Seninle gülmüşüm
Elini öptüğüm anam
Sırtımı dayadığım babam gibisin
Ne başkası seni benden çok sevebilir
Ne de ben başkasından!
Sen benim aşım..
Ağrısız başım
Dünyada mekanım
Ahiret yolunda Han’ımsın!
İlk aşkım!
Mavi bakışlım!
Yeşil nakışlım!
Gurbette gözyaşımsın!
Tarih dokulum
iyot kokulum
kara dutum
beyaz dutum
komşularım
Rumeli türkülerim..
Çocuklarımsın!
Sende
“merhaba! ” dedim dünyaya
Sende,elveda!
Canımsın!
.........*.........