Canım İstanbul Şiiri - Uğur Mutlu 2

Bugün son günümüz
Aşkımıza kısa bir ara vermemiz gerekiyor İstanbul
Zorunlu bir ara bu
Sözümden caymış değilim
Biliyorsun..
Elimde olsa
Bir ömür boyu ayrılmam kokundan
Ama gitmem gerekiyor
Memleketimin ücra bir cennetine
Tepeden tırnağa tek vücut “bir insan” olan memleketimin
Dolaşmalıyım damarlarında..

Sen kalbisin memleket aşkımın
Ben sende yaşamak isterim
Yaşayacağım da..
Eminim..
Ama gitmem gerekiyor artık..
Çünkü dünya hala tehlikeli
Ki memleketim dediğim insani değerim
Etrafında dişleri keskin ve aç
soysuz köpekler türemiş bir kümes misali..
Beklemeli ve ölmeliyim gerekirse..
“Görev” mi dersin adına,”Onur” mu?
Her neyse…!

Biliyorum gönlünden geçenleri..
Ama olmuyor İstanbul..
Doymuyorlar kana..
Kavruk bir çöl sıcaklığında susamışçasına
Doymuyor
Fırsat vermiyorlar hayata..

Çözüm olacak mı bilmem..!

Ama ben döneceğim sana İstanbul
Denizinin ve denizimin kokusuna..
Vapurlarına bineceğim
Bir kıtasından diğer bir kıtasına geçeceğim dünyanın
Diğer güzel şehirlerine nispet yaparcasına
İliklerime kadar işleyen boğazın serinliğini
Bir çay içerek dindireceğim..
Ve şiirler okuyacağım yine içimden
Kimseye farkettirmeden..
Orhan Veli heykelinin önünden geçerek..
Poşetin içinden tüten susam kokusundan alıp payımı
Geri kalan ne varsa bir simitten umulacak..
Dirhem dirhem bölerek doyuracağım martıları..
Sonra dinlemeye koyulacağım yine köpük köpük olmuş,
Vapurun, limanına yazdığı elveda şarkısını..
Belki bir de yunus balığı görürüm ha! Ne dersin?

Her zerren üzülecek mutlaka..
Ama Kız kulesi,salacak sahili,
Gecenin rengini almış,dolunay bestesi daha çok üzülecek biliyorum..
Söyle onlara korkmasınlar..
Döneceğim..
Yeniden ağlayacağım..
Ve onlar yeniden yansıyacaklar gözyaşlarımda..
Şimdilik bu kadar..
Geri kalan sözlerimi ve hıçkırıklarımı kavuşacağımız an’a saklıyorum..

Hoşça kal CANIM İSTANBUL..
Hoşça kal……