Canım Efendim Şiiri - Yılmaz Garip

Bir derin ummana gönül verdim
Rüzgarın onda sertliğini gördüm
Sonra döndüm kendi kendime
Senin ki de dert mi dedim

Yalvardım himmet istedim
Edersen gayret olur dedi
Döndüm kendime vuslat istedim
Meğer yanmakmış vuslatın derdi

Bir yürek gördüm dilim dilim
Söylemez olsaydım kurusun dilim
Bir cemal ki her tebessüm pırlanta
Her pırlanta bendeki seher yelim

Biliyorum dönüşü yok bu gidişin
Kuşlar sustu, bulutlar ağladı
Dalımdan düştü solan yapraklar
Firakından dağlar, umman ağladı.

Şimdi boynu bükük Garip’in
Dertler büyük dağlar gibi yük
Nasıl çeksin bu yükü bedenim
Sen imdat eyle canım efendim

Garip