Canım Dostum Şiiri - Ayşe Kurtuluş

Canım dostuma,Yeseminime
Tam da kendimi bir kalenin içine hapsetmeye,
Uzun bir yalnızlığa alışmaya hazırlandığım
Bir an da çıkıverdin karşıma
Bütün planlarımı bozdun ve hayatımın tam da merkezine oturdun
Daha önceleri senin varlığından bile habersizken,
Hiç ummadığım bir an da girdin hayatıma
Öyle usulca sokuldun ve girdin ki içeri
Sana alışmamak,bağlanmamak mümkün değildi
Önceleri sadece sevdiğimken zamanla nefesim,hayatım oldun
Sende kendimi buldum
Yapmak isteyip de yapamadıklarımı sende yaptım
Bazen sığınabileceğim bir liman,koynunda uyuyabileceğim,nefes almamı sağlayan dostum olurken
Bazen de küçük,yaramaz bir çocuğum oldun
Belki de senin bu hallerini sevdim
Hem çocuk oluşunu hem bana sığınışını hem de benim sığınağım oluşunu
Öyle alıştım ki sana
Sesine,yüzüne,gülüşüne,kokuna
En çok da bana sarılışına ve sarı böceğim deyişine