Canım dostlarım Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Masal anlatmıyorum.
Yavaş yavaş,
Uzak oluyorum.
Yeni dostlar kazandırdım,
En güzelleri birleştirdim.
Şimdi,
Çekiliyorum aranızdan, gürültüyle,
Ve siz anlamadan.
Beni kabullenmek zor olmuştu,
Unutmak kolay olacak.
Kolay olmasa da,
Elinizde bir tek yokluğum kalacak.
Ne uzun geceler devirdik,
Canım dostlarım.
Geceler, geceler,
Artık uzun geceler ol(a) mayacak,
Gece,
Hep gece olacak.
Pamuk ipliği taşıyamadı beni.
Koptu sonunda.
Somurtkanlığım kazandı
Ve siyah kazandı.
Kırmızıyı vermediler bana.
Canım dostlarım.
Şimdi,
Son üç yudum kadehimde kalan,
Erkekler ağlamaz derler,
Yalan.
Gözyaşı her şarkıyla, yeniden.
Dünyanın kuralına göre,
Yaşadığım her şeyi anlattım size.
Küçükken elime çorap geçirip,
Yaptığım kardan adamlar hariç.
İhtiyacım oldu anlatmaya,
Yalnızlığıma yakalanmadığımda.
Acı...
Acımayın bana dostlarım.
Küçük bir kavanoza atılmış,
Renkli, yalnız bir balık oldum.
Bana bakıp, gülüştüler,
İstedikleri zaman beslediler,
Boynuma uçan balon bağlayıp,
Alay ettiler.daha uzun yaşatmakla tehdit ettiler.
Acı...
Acımayın bana dostlarım.
Verdiğim değeri karşılayamadınız,
Çoğu zaman.
Haklıydınız.
Her karşıladığınızda,
Ben daha fazlasını verdim.
Hak ettiniz.
Dostum olmakla,
Bana sahip olmayı,
Hak ettiniz.
Canım dostlarım.
Sizleri seviyorum.
Ölüm, ayrılık dostlarım.
Unutmayın beni,
Bırakmayın.
Belki yaşamadığımız geceler vardır.
Atmadığımız kahkahalar vardır.
Belki de şu an,
Bağıra bağıra söyleyeceğimiz,
Şarkılar çalınıyordur.
Yaşayın.
Sizleri seviyorum.
Geceler boyu,
Yokluğumu mutlu edin.
Canım dostlarım...