Söve Söve Şiiri - Özlem Saba

biz yine uykudayken olmuş olanlar.
bir ihtilal kadar adaletsiz gözleriniz,
sözleriniz kadar acımasızdı.

ve düştüğü anda tokmak,
kırıldığı anda kalem,
mühimsizdir sandalyede kimin oturduğu.
mühim olan,
adalet yerini buldu mu!?

her yalnız kuş,
kendi kaderine mahkumdur derler.
ve sürüler ayrılıyor gün be gün.
ah bir tenhada görsem sizi,
nasıl tükürürdüm yüzünüze!

her canlıyı yerle yeksan eden varlığınız,
özüyle hesaplaşacaktır bir gün.
o da yakındır!

an gelir,
insanlık soracaktır insana,
insanlığın hesabını,
ve her cellat kendi sonuna yaklaşır usul usul.
çarkı bozulmuş bir hayatta,
herkes sanıktır.

ve geçirilir boynu bir gün,
kurduğu darağaçlarına...

oysa siz de mustariptiniz aynı dertlerden.
siz hak 'sızdınız üstelik, karanlıktınız.
zor güçlerinizle geçirdiniz hak olanı ele,
'hak' bile haksız düştü ellerinizde...

size söyleyecek çok şeyim var aslında,
ne yazık ki, sonumuz bir muamma.
şimdilik bir su kenarında.
henüz istila edemediğiniz bir tutam mavilik altında
şöyle uzanıp sere serpe çimlere.
güzel bir şiir yazmak çekti canım.
hepinize söve söve.