Canım Babam, Can Anam Şiiri - Nebi Ünler

CANIM BABAM, CAN ANAM

Gözlerim buğulandı, bakarken resminize
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam…
Boğazım düğümlenir, söylerken isminize
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Kara dut’un dibinden, o taş duvar sökülmüş,
Kara dut’a kahredip, parça parça dökülmüş
Sorun Kara Ahmet’e, nasıl neden götürmüş?
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Viranedir evimiz, akrep, yılan yuvası,
Duvarları delinmiş, dökülmüş tüm sıvası,
Babamın küsmeleri, anamın cangaması
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Kağnının tekerleri, evdeki bakır kaplar,
Bize kalmıştı hepsi, çalınmış gayrı yoklar
Zeyneb’in çocukları, dayı, teyze kazıklar,
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Abilerim birleşip, adımızı silmişler
Bağlıören tarlası, hepsi bizim demişler
Yiyemeyip hakkımız, yanınıza gelmişler
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Bizler üvey görmezdik, meğer onlar görürmüş
Arada analıklık, çok sular götürürmüş,
Elif yengemin fiti, bağları çürütürmüş
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Koca bağdan sattım ben, bahçe mayalık kaldı
Derenin kenarını, kızınız Zeynep çaldı,
Evin su, elektirik, borcunu bize saldı
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Nebiha’nız, İzmir’de… Torununu nazlıyor,
Ahmet’i unuturken, Ayça’yı palazlıyor
Benim torun da orda, paramızı gaz yiyor,
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Elhamdüllah, çok şükür, aç, açıkta değiliz,
Kızların, gelinlerin, güya yapıyor perhiz,
Vaktini Allah bilir, elbet bizde geliriz,
Fena özledim sizi… Canım babam, can anam.

Adanasız, 15.01.15 – 14.02 Yürek Yağmur