Canım Babam Şiiri - İbrahim Acar

Bana koyduğun babanın ismini gururla taşıdığım canım babacığım. Nasırlı ellerinle yanaklarımı okşayan ellerini, ağustos sıcağında çatlayan dudaklarınla öpüşünü, hasta olduğum da o mahzun bakışlarını ve insan gibi insan olmayı bana öğreten, adımı gururla taşıdığım dedem gibi, içinde insan sevgisi olsun diye koyan şerefli insan canım babacığım. On üç yaşımda öksüz kalışımı, bana gölgesinde anne sevgisini aratmayan genç yaşta gidişinle içimde sana olan hasretim özlemim yanına geldiğim gün bitecek sabırla bekliyorum canım babam.