Canım Babam Şiiri - Erdal Şabahat

Mübarek cemalini açtığım tor gözümle..
İlk yürüdüm yanına vardığım yüzüne..
Bir ılık nefesinde daldığım düşe..
Baba dediğimde ilk sevindiğin söze..
Babadır,Can kaynağım olan..

Gölgesine gizlenip ardımda duran..
Yaşınla yaş alıp,saçlarına ak düşürdüğüm..
Akşam olup,oyunlarıma yoldaş olduğun..
Soruşup dünyayı sende görmüşlüğüm..
Babadır can özümde yüreğimin şahı..

Oyuncağımı hediye alıp kuran sen oldun..
Uçurtmaya ip gerip buluta salan sen oldun..
Gece yarısı düşümden uyanıp,sarıldığım sen oldun..
Sen benim yüreğimin şahı atam oldun..

Atam giderse bil ki gönül kızağımın sevinci gitmez..
Köklü çınarımın gölgesi olmaz,nasihat alacak sözlerim bulunmaz..
Gür sesi düşmez yüreğimin sesine,şevkati soğur gönlümün içinde..
Atam gidince,ömür bitmişse.,Neylerim hayat yolumun ışığı yoksa..
Toprağını arardım,yüzüme sürüp seni duymaya…
Bütün arzularım yarım kalınca,seni ararım senden bir ses duymaya..

Babalar günü kutlu olsun..Babalar dıştan soğuk olsada içleri alevlidir ömre ocağa..