Canım Babam Şiiri - Galip Sinecikli

Babam Habip Sinecikli' ye

Bir fırında çalışmaya başlamış 15 yaşında,
Ateşin karşısında 45 yıl,
Dile kolay,
Dayanabilirmi insan,
Ama babam dayanmış,
Çocukları için dayanmış,
Ailesi için dayanmış,
Evi için dayanmış,
Halada dayanmakta,
Bir küreğin ucunda,
Ömrünü pişirmiş,
Senelerce,
Ekmek niyetine,
Benim babam Ateş Adam,
Tatlı dilli,
Mangal yürekli,
Ellerinin nasırıyla okşarken bizi,
Pamuk gibi gelirdi,
Seviyordu Çocuklarını ve Eşini,
Aynı zamandada işini,
Bırak artık Baba,
Emekli oldun dinlen biraz,
Otur bir kenarda dedikçe kendisine,
'Zamanı gelince bırakırım' diyordu bize,
Yıllar onu yıprattı belki,
Ama,
Yüreciğindeki sevgiyi yıpratmadı,
Bize öğrettiği çok şey var,
Namuslu olacaksın,
Dürüst olacaksın,
Öleceğini bilsende doğru olacaksın,
Erdemli olacaksın,
Aileni,
Çocuklarını,
Eşini ve İşini seveceksin,
Hiç kimseyi aldatmayacaksın,
Vatanını seveceksin,
Bunları öğretti bizlere,
Yıllarca böyle yetiştirdi bizi,
Umarım ona layık evlatlar olmuşuzdur,
Şimdi Altmış yaşında Babacığım,
Canım Babam,
Seni çok seviyorum,

[email protected]