Canım Babam Şiiri - Lokman Hamitoğlu

CANIM BABAM

Canım babam
On birinci bayramımda sensiz geçti
Oysa fizanda olsaydım gelirdim
Gelip mübarek ellerinden öperdim
Şimdi fizanın ötesinde değilim
Sana çok uzakta değilim ama
Tüm benliğimle zincirler altındayım
Kapılar ardındayım
Gözlerim ıslak - ıslak seni arıyor
Yüreğim buruk - buruk seni özlüyor
Anlatılması imkansız bir gönül yaram var
Tepeden tırnağa soğukça
Şiddetlice ürperiyorum
Ölüm sessizliğine gömüldüm
Şuursuzca susuyorum...

Ne mutlu bir yanım
Ne neşeli halım var
Bir şey istiyorum Hakk Teala’dan
Yanında olmak istiyorum babam
Seninle ilgili bir satır yazdığımda;
Ellerim titriyor
Seninle ilgili günleri andığımda;
Canımdan can kopuyor
Biliyorum
Göl yerinde su eksik olmaz
Biliyorum
Kardeşlerim beni aratmaz
Ama ben
Ben amansızca seni arıyorum baba

Çünkü senin gibi bir baba bulunmaz...
Canım babam
Şimdi sağ dizinin yanında oturup
Sana seni ne kadar sevdiğimi
Nasıl özlediğimi anlatmak isterdim
Sana sımsıkı sarılmak
Sevincimden ağlamak isterdim
Seninle mutlu olmak
Seninle Mekke’yi dolaşmak
Seninle “Hacı” olmak isterdim
Beraber namaz kılışımızı
Yemek yiyişimizi
Gülüşmelerimizi
En sinirli anını bile
Mumla arıyorum canım babam...

Biliyorum her şeyi ben bozdum
Biliyorum hayra şer yoğurdum
Karanlık gecelerde
Gizemli düvellerde
Eşkıyalı yerlerde silahla gezen bendim
Mutluluklarımıza kurşun sıkan
Eş faklarımıza eşer bakan
Beyazlara siyah takan bendim
Ben şimdi mahpusum, mahpusçuyum
İçeri zifir
İçerim zehir
Yücelerden benim için ızdırap eser
Ve ben ne ekersem ekeyim
Ahen biçiyorum
Ve ben kendimi affedemiyorum
Affetmiyorum canım babam
Ama sen beni affet...

Lokman HAMİTOĞLU