Seni Balçova'da gördüm,
Sarhoş gibiydin be birader.
Doktorlara götürdüm de inanmadılar
Seni sarhoş sandılar.
Gecenin üçünde,
Arabaların sessizliğinde
Hıçkırıklarla boğuluyordun,
Çırpınıyordun,anan başında.
Koştum caddelerde ağlayarak
Bir taksi bulabilmek umuduyla.
Bulabildim bir taksi sonunda.
Dokuz Eylül Hastanesi Acil Servisi'ne
Yetiştirdim,kurtarabilmek umuduyla.
Hani Dokuz Eylül'de kurtulmuştu ya İzmir.
Sen de kurtulacaktın kardeşim.
Komada dediler doktorlar,
Behçet Hastalığı beyine vurmuş.
Aylarca kaldın hastanelerde.
O sımsıcak İzmir Temmuz'unda
Hep soğuktu hastane koridorları
Üşüyor, titriyorduk beraberce...
Gözlerimde yaşlar hiç dinmedi,
Boğazıma yumruk gibi düğümlendi hıçkırıklar.
Uykusuz gözlerimle, hep umutla
Sana baktım, gözlerine baktım,
Kımıldadığında sevindim.
Ben seninle yaşadım
Hastane hastane
Koma koma, hep komada
O iki buçuk yılı...
Ama sen beni bırakıp gittin kardeşim.
Niye beni boynu bükük koydun?
Seni çok özlüyorum be Aşır!
İçimde hiç umut bırakmadın ki...
On yıllar, yüz yıllar sonra
Sana kavuşacağımı bilsem,
Neler vermem ki, neler...
Bilsem kavuşacağımızı,
İnan ki, ölüm bile buna değer...
(27 Şubat 2002)
Kayıt Tarihi : 15.5.2007 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1989 Temmuz' unda 25 yaşındaki Astsubay olan kardeşim Aşır, Behçet Hastalığına yakalandı.İlk önce görev yaptığı İzmir'deki Dokuz Eylül Hastane'sine götürdüm, orada 35 gün komada kaldı.Daha sonra Ankara'daki GATA'da 2.5 yıl tedavi gördü. Ne yazık ki kurtaramadık.O yıllarda onun için yazmış olduğum bir şiirimdir. (Ben senin için neler verirdim neler,canımı bile kardeşim,tek sen iyileşseydin)
KARDEŞİNİZE RAHMET,SİZE DE BAŞSAĞLIĞI DİLERİM EFENDİM..SELAMLAR..
Bursa / Mustafakemalpaşa'dan selam, dua, hürmet ve muhabbetler. - UĞUR BENEK
TÜM YORUMLAR (111)