Canım Anneme Veda Şiiri - Reşat Karabağ

Ben sende gördüm;
sevginin en anlamlı sıcaklığını
sen de gördüm göz yaşlarının yağmur olup yağışını.
Ben sana ne zaman“anne” diye seslensem
karşılığında bir “can” derdin ki;
umut olurdu, aş olurdu, sevgi olurdu
yerleşirdi sol mememin altına.
İstemezdin esmesin en hafif rüzgârlar üstümüze.
Bir tehlike gelecek olsa bize,
gözünü kırpmadan atardın kendini önümüze;
yıkılmaz setler olurdun,
ne azgın seller, ne amansız fırtınalar yıkamazdı
seni ve bizim için gösterdiğin o onurlu direncini.
Gurbete giden her evladının peşinden,
öyle ağıtlar yakardın ki;
her sözcüğü yağmurlarla ıslanmış
her biri ayrı bir sevgi masalı.
Eşi benzeri daha yazılmamış.
Her yakarışında Allah’a;
“önce konuya, komşuya eşe dosta ver,
içinde de bize” diyecek kadar
gönül zengini, dost sevgisiyle dolu,
insanlık aşkıyla çarpan bir yüreğin vardı.
Son sözün de dahi kendine bir şey istemedin,
çocuklarına dualar ettin.
Sen ne güzel bir melektin.
Bir yıl önce bugün;
tüm sevdiklerine veda ederek dönülmeze gittin.
Mekanın Cennet olsun!
Gönüllerin sultanı güzel kadın, canım annem.
26.01.2016