Canım Anneme Şiiri - Müzeyyen İşkur

GİTME DESEM ANNEM

Dalgalanıyor köpük köpük
Bir hayat akıyor içimden
Gözümde canlanıyor çocukluğum
Bir fotoğraf siyah, beyaz
Bir yanımda sen
Bir yanımda babam
Düşler âleminde solurcasına
Ya okula başladığım o gün
Siyah önlüğüm, dantel yakam
Beyaz kurdelelerim,
En lüksünden yaşadık hayatı
Bir dediğim iki olmazken
Amansız bir hastalıktı
Alıp götüren babamı
Engelleyemiyordum,
Çocuk gücümün acizliği sandım.
On yaşındaydım o zamanlar
Bir yıldız gibi kayıp gitti babam! ...
Şimdi sadece bir avuç toprak
Sen oldun her şeyim
Sevgiye dair her şey
Babamda oldun
Kapadım kalbimi tüm sevgilere
Ant içmişçesine
Sendin artık her şeyim
Benim için bir yar
Hayalini bile kurmadığım
Çocuklarım
Şimdi otuz beş yaşında
Ama içimde o on yaşındaki
Çocuk
Meğerse çocukluğun
Acizliği değilmiş o duygular
Ve kayıp gideceksin
Az kaldı zaman
Haykırsam çığlık çığlığa
Gitme diye anne
Korkutuyor bu yalnızlık desem
Çakan şimşek
Ürkütüyor gidişin desem
Gitme anne
Oyunbozanlık etme
Beni sensizliğe
Mahkûm etme desem, yalvarsam
Amansız hastalığın pençesinde
Acılarınla boğuşurken bihaber
Ağlıyorum gözlerim ıslak
Gözlerim kızarık
Toz kaçtıda anne
Düşünüyorum da anılarınla dolu
Bu evi
Düğümleniyor yüreğim
Ben bu yükü taşıyamam
Gücüm yetmez anne
Kim bekleyecek pencerede gelişimi
Soframı kim hazırlayacak
Kim derleyecek evimizi
Kiminle konuşup dertleşicim
Kime güveneceğim anne
Sen en güzel değerlerin
Kelime anlamısın
Sınır tanımaz fedakârlığın
Ya bitmez tükenmez ödünlerin
Sen emek demek
Çaba demektin bana
Kaçırıyorum gözlerimi
Gözlerin yakıyor içimi
Şimdiden yanımdayken
Özledim seni
Gideceğini düşünmek
Tıkanıyor boğazım
Hıçkırarak uyanıyorum
Zordanda zor
Yokluğunu kabul etmek
Zaman azalıyor anne
Sense bihaber
Acılarınla kıvranırken
Hangimizin acısı derinden
Ben seninle
Her şeyi, herkesi kaybediyorum anne
Birlikte gezer, birlikte solurduk.
Geceleri üstümü örter
Okşarken saçlarımı
Hissederdim gözyaşlarını
Az mı sabahladın başucumda
Bu koca dünyada güçtün bana
Kokun sinmiş duvarlar
Bezenmiş hayalin her köşeye
her şeyde sen, her şey sen
Kabullenemiyorum yok oluşunu
Bu kabus dan uyansam
Gitme anne
Gitme ne olur muhtacım sana
İçimde yine o on yaş çocuğu
Dolaşıyor
Yine aciz, yine güçsüz
Seni üzdüğüm günleri
Bir geri verseler hayatını
Yitirince anlaşılan
Kıymetin anlamı yokmuş meğer
Anlamı yok pişmanlığın
Şimdiden şefkatine muhtacım
Sevgine
İnsanın bir annesi olur
Bir keresi daha yoktur
Kutsallığına kelimeler aciz anne
En değerli varlıksın
Paha biçilmez biçilemez
Sana gitme desem
Yalvarsam, haykırsam
Çığlık çığlığa
Olabildiğine
Duyup kalır mısın anne?
Canım annem, anneciğim
Kalır mısın?