Süzülüyordu gözyaşları yanaklarından ip gibi,
Yanardağdan çıkan lav değildi,ama yakıyordu geçtiği yeri,
Nasıl bir ateşti ki bu yakıyor ama görünmüyordu…
Bilemiyor,anlam veremiyordu bu küçücük bedenin taşıdığı akılla…
Hiç bilmediği,adını duymadığı,tatmadığı,yaşamadığı bir duygu çalıyordu kapısını…
Yüreğinden gelen içten ve yapmacıksız…
Tanışmıştı, adına “ S E V G İ ” dedikleri duygu ile o gün…
Elle tutulamayan,gözle görülemeyen evrenin en güçlü duygusu …
En güçlü silahlardan daha güçlü,en büyük ordulardan daha büyük…
Yaşlı gözlerle bakıyordu kapıya büyük bir heves,büyük bir umutla,
Açılınca her defasında kapı,çarpıyordu minicik yüreği pır pır,
Açılıp kapandıkça kapı ardı ardına birer birer
Tükeniyordu umudu,beklentisi yavaş yavaş…
Ne arayan vardı,ne de soran...
Yanıyordu o küçücük bedenindeki kocaman yüreği…
Kocaman dünyada küçücük bir beden,Savunmasız,yapayalnız…
İstiyordu ki onu da sorsunlar,arasınlar,kucaklasınlar,öpsünler,sevsinler…
Ama olmadı… Yine olmadı… Belki bir dahaki sefere…
Hakkı yok muydu onun da diğer çocuklar gibi,
sevilmeye,öpülmeye,yaşamaya,gülmeye,eğlenmeye…
Ne olduğunu bilmediği “K A D E R” ine ağlıyordu çaresiz…
Silmeye çalışıyordu o küçücük pamuk gibi elleriyle,
akan burnunu,gözyaşlarını,belki de yalnızlığını ne yapacağını bilmez bir halde…
Kabullenmiş gibiydi sanki yalnızlığı bu koca dünyada bir başına küçücük bedeni ile…
“ A B L A ” larıydı onun annesi,babası,kardeşi…
Sevinçlerini,üzüntülerini,mutluluklarını paylaşan,
Hastalandığında başucunda bekleyen,okula giderken uğurlayan,
birlikte ağlayan,birlikte gülen,iyiyi ve kötüyü gösteren,hayatı anlatmaya çalışan…
Araladı titreyen dudaklarını güçlükle yavaşça,
Sordu alçak bir sesle “K A D E R” ine;
“NEDEN YOK BENİM ANNEM? ”
Her zaman ki gibi suskun kaldı yine “K A D E R” …
Tanımak,yufka yüreğindeki sevgiyi hissetmek,o güzel gözlerine bakmak,ellerinden tutmak,sarılmak,konuşmak,her şeyimi paylaşmak isterdim seninle …
Hayatımda bir kez olsun yüreğimden gelen sevgiyle “A N N E” demek için neler vermezdim,
Ben seni göremesem de şu an,biliyorum ki sen hep benimlesin…
Allah mekanını cennet etsin! ...
Kayıt Tarihi : 18.3.2007 15:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aylin Aslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/18/canim-anneme-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!