Canım Anneme
Sığmadın yavrularını doğurduğun yuvana
Belki de sığdırılmadın. Bilemem.
Bilirdim yavrularını atardı bazı analar yuvadan,
Tam tersi mi oldu ne? Sen atıldın yuvandan
xx
Yüzünü görenler homurdanıp, zırlandı,
Yüzünü görenler hep somurttu suratlarını.
Bakıcı olanlarda ambargo koydu sanki,
Şununla-bununla konuşma. Getirme eve diye.
xx
Sen idin baba kuşun getirdiği rızkları
Yemeden,yedirmeden yavrularına sunan.
Oysa uçurduğun kuşlar verimli, randımanlı,
Olmadı lokma ile yuvana geri dönen.
xx
Bağrımı,gönlümü,canımı açtım sana.
Açamadımsa yuvamı.Bakma ha kusuruma.
Canım feda bilirdim tek varlığım anama,
Anam.Öbür dünyada davacı olma bana.
xx
Allah'tan korktuğumdan sana hata yapmadım,
Kırgınlığım olsa da sustum.Kafa tutmadım,
Yuvana sığdırmayan yılanlar ne olacak?
Bilesin herkes birgün ettiğini bulacak.
Kayıt Tarihi : 30.6.2008 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vefat ettiği 06.12.2005 günü cenazesini almak üzere Osmaniye'den K.Maraş'a giderken yazılmıştır. At arabası ile seyyar satıcılık yaparak ailesinin nafakasını teminle ömrünü geçirmiş bir baba, onun emanet ettiği ve doğurduğu 14 çocuktan 9'u hayatta kalmış bir anne (6 erkek,3 kız evlat.) Bir taraftan annesini yaşatmak için elinden geleni yapıp çırpınan evlatlar, diğer taraftan varlığına dahi tahammül edemeyip dünyasını zindan eden evlatlar. Mahkeme-i Kübra'da buluşmak ümidi ile göz yaşları içinde yazılmıştır.Allah Rahmet eylesin ve razı olduğu kulları ile birlikte yargılasın.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!