Canım Anneme Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Yenilemiş boş duvardaki tabloları,
Evvel resimlerini yenilemiş.
Annem!

Sabah kalkmış, ilk iş kahvaltı hazırlamış,
Gün ağarmadan hazır etmiş gömleğimi,
Haberim yok, o vakit saçımı okşamış ben uyurken,
'Oğlum' demiş, 'yavrum...'
Baktıkça, boynu kırıp, hafıf kafasını sallamış gülümseyerek.

Uyanmışım,
Sesini duymuş yıkarken yüzümü musluğun,
'yavrum! ' diye seslenmiş,
'haydi' demiş;
-Yıka kozmik pisliğini yüzünün,
Sentetik ilişkilerin izlerini yıka.
El dayanmaz sularda arın riyalardan,
Menfaat kapıyı çalar birazdan, haydi.
Yıka gel kime yakıştığı belirsiz, maddesel samimiyetlerini...

Annem sıcak avuçlarıyla iki yanağımıdan tutup kendine çekmiş
'yavrum,' demiş.
Hep bildiğim hırkasına bastırıp
'yavrum! ...' demiş.
Sonra uyanmışım...