Canım Annem Şiiri - Mehmet Reşat Mızrak

Dört minik beden, dört yavru ve sen canım annem
Biz babamızı yitirdik, sen eşini
Erken toprağa verdik evimizin direğini
Küçük oğlun altı aylıktı babamızı yitirdiğimiz gün
Büyüğümüz henüz okula bile başlamamışken
Engebeli yollar, sarp geçitler bekliyordu
Bize babasız, sana eşsiz bir ömür vardı önümüzde
İkiye katlanmıştı görevin annem
Hem annelik hem babalık kolay olmayacaktı elbette
Tek başınaydın, adam edecektin bizi
Üç ayda bir aldığımız emekli maaşı yetmek zorundaydı.
Dünya dönüyor, zaman hızla akıp geçiyordu
Değişiyordu kainat durmadan
Hedefin değişmiyordu, kararlıydın canım annem.
Sessiz ağlayışların geliyor aklıma,
Sonradan anlıyorum bize ve babama ağladığını, epey sonradan
Unutulmaz bayramlar vardı babasız geçen,
Elalem babasının elini öperken,
Kabir ziyaretiyle kutlardık babamızın bayramını erkenden.
Çocukların öğrenciydi artık, uzun bir maraton başlıyordu
Üçüncü teneffüste okul kapısından verdiğin dürümler geliyor aklıma
Ve biz banyo yaptıktan sonra üstümüzü örtmek için sabahlamaların canım annem.
Annelik büyük fedakarlık istiyordu
Rehberimiz, öğretmenimiz, annemiz, babamız, sırdaşımız oluyordun
Tüm anneler güzeldir, sen başkasın canım annem.
Soğuk kış günlerinde
Sıcacık odada uyanırdık, soframız hazır
Yüzümüzü ısıttığın suyla yıkardık
Sobanın önünde ısıttığın elbiselerimizi giyerdik üşütmeyelim diye;
Bizden tek isteğin vardı, okumak yine okumak canım annem
Saçlarına ak düşerken, yüzünde çizgiler belirirken
Ve sen yaşlanırken yaşamadan, biz büyüyorduk.
Anneliğin kutsallığını görüyorduk sende
Anneliğin emek istediğini,
Cennetin neden ayaklarınızın altında olduğunu görüyorduk canım annem.
Terbiyenin, davranışın en güzelini öğrettiğin,
Uğruna ömrünü tükettiğin çocukların okudu canım annem.
Hakkını ödemek imkansız olsa da dünyada
Sen bizim canımız, ciğerimiz, varlığımızın mimarısın
İyi ki benim biricik annemsin Canım Annem.