Canım Annem Şiiri - Meziyet Ak

Seneler boyunca hep nice çileler çektin,
Bıkmadan sen bizlere kendini feda ettin.
Canım annem bağrından kopardılar gülünü,
Bir de evlâdın aldı yaşam yaktı gönlünü.

Babam da kardeşim de ecele yenildiler,
Her ikisi de gidip geriye dönmediler.
Tek yadigâr onlardan annem bir tek sen kaldın,
Beni hayatta tutan tek yaşam kaynağımsın.

Bu da yetmezmiş gibi ekonômi kahretti,
Anlıyorum derdini seni hayat tüketti.
Annem seni bu kalbim inan pek çok seviyor,
Eğer üzgün görürsem yüreğim tükeniyor.

Dilerim seni annem üzmesin artık dünya,
Gönlün neşeyle dolsun gerçekleşsin her rüya.
Bilirim gönlündeki merhamet duygusunu,
Sileceğim kalbinden gelecek korkusunu.

Ecel almazsa beni bırakmam inan seni,
Değişmem hiç bir şeye içimdeki sevgini.
Üzülme sakın annem her şey güzel olacak,
El ele beraberce gönlün huzur dolacak.

Dayanamam hüznüne gönlüm hep gül istiyor,
Allah sıhhatler versin kalbim seni seviyor.
Birlikte güzel günler bil ki yaşayacağız,
Sevgiyle biz can cana hep mutlu olacağız.