Canım annem Şiiri - Gürkan Karanfil

CANIM ANNEM

Islak yüzümün mendile silerken sen aklıma gelirdin, canım annem
Bana bakışın gülümsemen canım oğlum demen
İşte O zaman contasını iyice bozardı gözlerimin akı
Tatlı sesin kulaklarıma çok güzel bir şarkı gibi gelirdi
Ve ben o tığının ezgisinde dalar giderdim yalnızlığıma

Anneciğim bak şimdilerde gülümsüyorum hayata
En azından hayatla mutluk oyunu oynuyoruz
Sabahları peynirim kardelen kokuyor ve ben
Sıcak ekmekle peynirime banıp yiyorum
Kardelenin kokusunu içime çekip haykırıyorum, canım annem

Bir karanfil tohumundan karanlığa açılan kapı gibi
Aynı uzaklıktaki gurbet ile canım annem
İlla ki üzülür az ya da çok her insan
Oysa ölüm değil, beter olan senden uzak olmam, canım annem
Eski kaldırımlarındaki gibi yaşlanan bu yalnızlığımda

Düşlerimin yorgunluğunda sesin beni dinlendiriyordu
Dalgın bakışların içimde bir volkan
Kalbime işlenmiş nakış gibiydin uzun gecelerimde
Canım annem iyi ki varsın iyi ki ben bu şiir yazdım
Bu şiirdeki ilham kaynağım özlemimle yaşarsın canım annem