Canım Annem Şiiri - Ayten Karakaş

Bir çığlık,
Ağlayan kim, gülerken anne
İlk sarılış,
İşte ben, meleğimin ellerinde,
İlk öpüş,
Sımsıcak, yumuşacık bir anne.
Ela gözlerindi ilk gördüğüm dünya
Hep ela gördüm dünyayı canım annem,
Damaklarımdaki ilk içtiğim su
Senin bembeyaz saf sütündü annem,
Dokunduğum en yumuşak ten
Senin şefkatli göğsündü annem,
Ağladığımda duyduğum en güzel ses
Senin ipeksi ninnilerindi annem,
Bak, ne çok sene geçti aradan
Şimdi ben orta yaşlı bir kadın
Sen, sen melekler kadar güzel annem,
Hala ela kırışmış yüzündeki gözler
Hala ilk gün gibi bakar bana annem
Ahh, bilsen öyle ihtiyacım var ki sana
Keşke gene küçülsem sığsam kollarına
Ağlasam, başımı okşasan ninnilerle
Gülsen bana, çiçekler açılırken gül yüzünde
Ne çok anlıyorum şu an seni,
Öperken yavrumun sımsıcak tenini.
Ne azmış sana sunduğum sevgi
Ne çokmuş sabrın, büyütürken bizi
İşte yine anneler günü, sen anne ben anne
Ayaklarımı vermek isterdim sana hediye
Biliyorum üzülürdün istemezdin sen yine,
Hakkın ödenmez, ödenemeyecekte
Annem…
İlk olarak ağladım geldim eline
Sonra hep güldüm senin şefkatinle
Sen de hep gül, güller açsın gül yüzünde
Sakın bizi erkenden bırakıp gitme ANNE…

Tarih:14/05/2006

Canım annem
Seni çok seviyorum
Ama senin sevgin yanında hep az kaldım…