Canım Annem Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Padişahların kudretinden kudreti daha güçlü
Tanrılardan daha da adaletli sayılan
Elleri toprak gibi üretken
Yağmuru gibi bereketli
Tarlada, çayırda, fabrikada çalışan
Bazen ırgat bazen de gündelikçi olan
Dokuz ay yavrusunu karnında gezdiren
Höllükle sarıp ninniler söyleyip koynunda büyüten
Yoksul, yetim, köylü kızı banim her iki gözüm, kumalı canım annem

Acıları tükenmeyen, gözünü üzerimde hiç ayırmayan
Sıcak koynunu çocuklarına
Sığınak yapan
Yemeyip-içmeyip
Hep yavrusuna yediren
Hastalandığımızda sabaha kadar başucumuzda bekleyen
Yılanın ağzından, köpeğin pençesinden beni kurtaran canım annem

Gözlerinde yaşlar, düzende hakkı, alacağı kalan
Hayatı zehir edilen, gurbete sürüklenen
Mükâfatı fırtınalı günler olan
Suskunluğu boğazına dizilen
Yüzü hiç gülmeyen
Hep onurunu, şerefini
Hep sevgisini muhafaza eden
Çocukluğunu Gümüşhane
Gençliğini de Kars bitiren
Kahır çekerek İstanbul’da kocayan Kürdistanlı annem
Sakın beni içinde koparıp atmayasın, o zaman ölürüm canım annem

06.05.2016
İstanbul