Canım Annem Şiiri - Hanife Baydar

Canım Annem
Dün gidip saçımı boyattım,
Sakladım zamanın ve çilelerimin
Acımadan renklerini soldurduğu,
Saç tellerimi senden.
Bedbaht ederdi seni,
Üzmeden öpecektim ellerini...
Kasvetli bir mayıs sabahında,
Gülümseyen gözlerimi,
Özleyen bakışlarımı,
En mutlu maskemi yakıp geldim sana...
Yüreğimde ne varsa,
Acıdan kederden yana,
Hepsini söküp attım da,
Öyle geldim yanına....
Dayanamazdı yorgun yüreciğin,
Soramazdın.
Alev alan can evinin,
Görüntüsü göz bebeklerinde,
Telaşın, merakın birbirine karışırdı.
Öylece bakardın bana.
Ne oldu acaba canımın canına?
İlaç arardın benim onulmaz yarama.
Ne gücün yeterdi.....
Ne de dilin söylerdi...
Ömrünce benim için çarpan yüreğin,
Kavak yaprağı gibi titrerdi...
Ne oldu benim bebeğime?
Yoksa kırık mı kalbi?
Mutsuz mu acaba?
Aman Ya Rabbi!
Dökülürdü yaşların, feri sönmüş gözlerinden.
İşte bu yüzden anneciğim ben,
E n şirin maskemi,
Takıp gedim sana,
Her şeye sabır,senin öğretindi bana.
Mutlu hatırlanmaktır güzel olan,
Düşünme, üzülme,
Nasıl olsa benim de geçti kervan.......
Annem üzülmesin,
Annem ağlamasın,
Annem beni mutlu sansın.
Dayan yüreğim,dayan gözlerim.
Ne olur? biraz daha dayan.
Merak etme canım annem.
Çok iyi bir tanen....
Üzülme,merak etme sen....
Çok mutlu senin can tanen.......

Hanife Baydar

14.mayıs.2006 (sevgilerin en büyüğü ile canım anneme)