Canım Anneciğim Şiiri - Şair Şahin Karaman

Dün gece yine seni gördüm
Hicranlı bir zamanın koynunda...
Baş döndüren bir hüzün
Ve yürek dağlayan bir elem vardı
O mahzun bakışlarında…

Hangimize dargın gittin
Ve hangimize kalbi kırgın?
Kanatlanmış uçuyordun
Bir Melek misali
Beyaz giysiler içinde.

Seni karşılamıştı babam
Yüreğinde heyecan
Ve ürkek bir kuşun çırpınışında
Senin için titreyen bir can.

Sönüverdi yüzündeki parıltı
Kaybolup gitti aniden
Ve bir bulutun hışmına uğramış
Güneş misali sarsıldı yerinden...

Emaneti sefil,
Emaneti perişan.
Anladı,
Anladı evlatları vefasız,
Evlatları umarsız
Ve çark etmiş narin yürekleri
Nasıl da pervasız...

Tenine dokunan elleri kan içinde.
Büklüm büklüm burkuldu yüreği
Ve titredi,
Titredi dudakları
Gök kubbeyi yırtarcasına…
Feryatlar yükseldi türlü biçimde
Ve tekrar öldü ölümler içinde.

Tuttu ellerinden
Ve uzandı kızıl ötesi diyarlara
“Çocuklarım nasıl?” diye soramadı
Soramadı,
Çünkü her şeyi anlatmıştı
O Şahin bakışların
Evet anlatmıştı,
Benim canım anneciğim…