Canım Anneciğim Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Canım Anneciğim

Sen gözümün nurusun benim can arkadaşım,
Hem ilk öğretmenimsin hem en sadık yoldaşım,
Ben seninle doyarım sen soframdaki aşım,
Sen yanımda olunca asla eğilmez başım.

Her sabah üzerimde doğan güneşimsin sen,
Senin sevginle yaşar,aşkınla büyürüm ben,
Üzülür,kahrolursun,kaybolur hemen neşen,
Kalbin fırlar yerinden değse bana bir diken.

Bir kez uzanamadın su mu var yatağında,
Sırtında romatizma, ağrılar bacağında,
Kimimiz dizlerinde,kimimiz kucağında,
Mışıl mışıl uyurduk hepimiz sıcağında.

Hep bize taşıyordun bulduğunu durmadan,
Anında tüketirdik yemekleri koymadan,
Bir lokma yutamazdın yavruların doymadan,
Aç oturdun, aç kalktın kurduğun her sofradan.

Babam askere gitti tutmak için nöbeti,
Dört yıl dillere kolay hiç biter mi ebedi?
Yavrular doysun diye çekerdin her külfeti,
Bütün yükler sırtında,üstünde aş sepeti.

Dört yıla razı idin, var ömür boyu gurbet,
Her şeye katlanırdın olmasaydı şu hasret,
Hep söylerdin babama olsun ruhuna rahmet:
Baktım onca çocuğa,bakarım sana elbet.

Lüks idi kara lastik gezerdin yalın ayak,
Bir çift çarık bulunca sanırdın buldun duvak,
Dağ, tepe tırmanırdın elinde iplik,yumak,
Sırtında elli okka hiç bilmezdin yorulmak.

Güneş batsa görmese karanlıkta gözlerim,
Başım girince dara, bağlanınca ellerim,
Her şeyden korur beni, olur benim siperim,
Anam benim tek dostum,ben onu çok severim.

Yavrum muhtaç olmasın,hor görmesin el oğlu,
Her bir şeyimi verdin sevginle dolu dolu,
Şefkatin umman gibi, merhametin sembolü,
Ayağının altından geçer cennetin yolu.

Yer yüzünde bulunmaz öz vatan gibi diyar,
Hakkını ödeyemem, asla yapamam inkar,
Gözümden kaybolunca hemen basıyor efkar,
Aradım bulamadım anam gibi sadık yar.

İğnenin ucu ile dağlara tünel açsam,
Merdivenler dizerek yıldızlara ulaşsam,
Tek ayak üzerinde kainatı dolaşsam,
Yine hakkın ödenmez,tek affına kavuşsam!

Mustafa Hoşoğlu
Derepazarı/Rize
8 Mayıs 2002