Yine gözümde yaşlar, ya içimdeki hüzün.
Bayramlarda, bir değişik atıyor kalbim.
Sizleri görememek hasretinizle yanmak,
Çok özledim anneciğim, babacığım çok..
Elerinizi öpmek mutluluk verirdi her bayram.
Mezarlarınızı ziyaret etmek acıtıyor içimi.
Hadi kalksanıza gelsenize öpsenize beni.
Neden bırakıp gittiniz neden yalnızım şimdi.
Çok zormuş anneciğim, çok zormuş babacığım.
Anne, baba kelimesi dudaklarımda kalıyor.
Bağırmak istiyorum... bağıramıyorum ki.
Özledim o iki kelimeyi çıkmıyor ağzımdan bir türlü.
Geçmişte nekadar mutluydum sizinleydim çünki.
Şimdi ise, özleminiz yedi bitirdi beni.
Hasretiniz bitmek bilmiyor yakıyor içimi.
Yandım anam, yandım babam neredesiniz şimdi.
Sizlere sarılmak doya doya öpmek istiyorum.
Gözlerimdeki yaşlar, artık dinsin diyorum.
Ama çok zor, bunu da biliyorum.
Canım anam canım babam sizleri seviyorum.
Kayıt Tarihi : 25.10.2006 20:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Varlıkları mutluluk,
Yoklukları hüzün...
Bu güzel şiiriniz derinden etkiledi beni....
Birsöz hep kulağımda çınlıyor...
'Ne kadar güzel oluyormuş birine 'babacığım' diyebilmek'
Oysa bilseydi keşki,
En güzeli,
'Babacığım' denilen kişi olabilmek...
Güzel şiiriniz duygular ve hüzünler alemine taşıdı beni.
Tebrikler Menekşe Bacım...
Mekanı Cennet olsun anne ve babanızın.
Kadir Tozlu
Sizi tanıyalı çok olmadı...
Ama bir kız kardeşim oldu...
Ve mekanı Cennet olsun...
Anne ve babanıza,
Hem özeniyorum,
Hem taktir ediyorum onları.
Çünkü arkalarında altın kalpli bir kız evlat bırakmışlar.
Her türlü övgüyü hak ediyor onlar...
Onlar anne ve baba,
Dualarına muhtaçlar
Ama üzülmene değil.
Ağlamana değil.
Onlara sarılamamışsan doya doya...
Bil ki sevgili kardeşim...
Kızlarına sarıldığını bilmek,
Onları da mutlu edecektir.
Onlar anne ve baba
Onların sevgileri karşılıksızdır.
Kendilerine geri dönmesi için değil,
Seninm yavrularına vermeni isterler belkide,
Bitmek bilmeyen sevgi ve şefkatini.
Sarıl yavrularına bacım...
Kadir Tozlu
Anne, baba kelimesi dudaklarımda kalıyor.
Bağırmak istiyorum... bağıramıyorumki.
Özledim o iki kelimeyi çıkmıyor ağzımdan bir türlü.
Haklısnız sevgılı Menekşe insan büyüyünce bile onları unutamıyor onların eksıklıgıni yuregınde hissedıyor nedense hep sıgınacak yer onların kolları
okudukca öylesine huzunlendımki
Yuregınız dert görmesın arkAdaşım
TÜM YORUMLAR (15)