Canım Anam Şiiri - Mehmet Çiçek

Nefesimin düğümlenen ateşiydi, sözlerin…
Kayıp gitti elimden anılarımın veda yılları…
Özlemine gömdüm yüreğimin her anını,
Yaşamana maniydi zalim feleğin yılları…

Kasıp kavruldu bedenim kırılan her tacında...
Şakaklarıma ak düştü hasretin her dalında…
Güllerim kurudu yarının gelecek kuşaklarına…
Anladım ki sen olmadan olmaz bu dünya, anam…

Ellerim dualara açılmış tanrının gözlerinde…
Ciğerlerim parçalandı yokluğunun her ateşinde…
Kalemimin bir yanı sen bir yanı kokan özlem…
Hayat buldu, dizelerimin dertli kalemi gözlerinde…

Yıldızlar sana ağlıyor gecenin her sükûnetinde…
Ay, mahzun-i şerif, dertten düşmüş gözlerine...
Akan yaşın hayat kaynağı ağaçların meyvesine…
Kuruyan ırmaklarda muhtaç, gözlerinin yaşına anam…

Anam!
Sen kokuyor memleketimin terk edilen yılları…
Diyarlara destan yüreğine akan sevginin ilacı…
Yarınsın, her geceyi kaybeden kuşağın benliğine…
Sensin yolunu şaşırmışlara gösteren, canım anamsın…