Canım Anam Şiiri - Necati Tiryaki

Gözümde tütüyor doğduğum topraklar
Çocukluğumun geçtiği yerlerdir oralar
Sabah çiseli,akşamı dumanlı yaylalar
Taştan yapılı çeşmeler,ot kokulu sular

Fındık zamanı kapı yapılırdı harmanlık
Evin önünde lahanalar olurdu sarmalık
Mutfağa tereklik,tabak yerleri bucaklık
Yemek pişirilen yere de derdik ocaklık

Evlerimiz kerpiçten,altında da ahır vardı…
Hayvan yemlemek için içerdeydi kapağı
İnek altına gazel,önüne atılan mısır sapı
Anam ki sabah akşam inekleri sağardı.

Çocukluğum canlandı yine benliğimde
Anılarla doludur geçmiş günler bir yerde
Hep babamı hatırlarım yumurta yediğimde
Onulmaz acı, yer açmışçasına ciğerimde

Anam inek sağar bizler izlerdik delikten
Evin içinde kokandı,gül kokusu tezekten
Bir gün okul çıkışı gizli izledim süt sağarken
Babamı gördüm anamın yanında ağlarken

Merakla indim ahıra sordum babamın halini
Bir şey yok oğlum dedi söylemek istemedi
Ama bir şeyler olmuştu halinden de belliydi
Babalık gururu anlatmaz,anam söylemeliydi

Evden kaçmakla tehdit ettim,gül yüzü buruştu..
Anlatacaktı ama buğulu gözleri de yaşla doldu.
Saçlarımı okşadı,kucakladı öptü,yanına oturttu
Onurlu bakışları,fakirliğin gözü kör olsun diyordu.

Oğlum; baban pazara gitmişti yumurta satmaya
Su kabarık,dikkatliymiş ama taştan ayağı kayınca.
Derenin ortasında çaresiz çırpınış,kapılmış akıntıya
Muhafaza da edememiş kırılıp hepsi dağılmış suya.

Kırıkları dahi toplamak için çok çabaladığını söylüyor
Islandığına mı yansın? bahtımıza mi,işte ondan ağlıyor
Bu haftayı nasıl atlatırız,ne yaparızı kendince sorguluyor
Nerden bulurda çocuğa okul harçlığı veririz diye soruyor

Toprağın sırtında büyüttüğü uçurumu öylesine gurur dolu,
Sabahları namazını kılar kılmaz görünür bahçenin yolu.
Saf bereketle emziren,bedeni tarla sayılan anamın ufku
Sabah sütü sağar içirir,hazırlar ekmek içi düşünür okulu.

Namazını kılar,oğlumuz büyük adam olsun diye dua eder..
Ekşimiş yemekleri kendileri yer,taze yapılanı önüme iterdi
Babam tüm suçu onda bulur,oda fidanlarla dertleşirdi gider..
Kenarı gülle çevriliydi bahçesi,orda tüm sebzelerde biterdi.

Söze her başlandığında ilk,ne idi o yaşanan eski günler
Dost ayazında kalmış anılar,bu anlatımlar uzarda gider
Şükretmesini bilmek gerek kimi dua,kimide isyan eder
Bilmiyorum.. geçmişini unutanlar,geleceğinden ne bekler.

BİRİ OLMALI Kitabımdan