Canım Anam Şiiri - Fesih Çelik

Canım anam,bilirsin;
Oğlun vefasız değil.
Biliyorum çok oldu gelmeyeli.
Bir kelebek kanadının hafifliği ile
Mezarına dokunmayı çok isterdim.
Gelmedim değil,gelemedim canım anam...

Yoksa hiç unutur muyum seni.
Yedi yaşımdakiler bile
Dün gibi aklımda..
Bu kör hafızam bile silemedi.

Hani yedi yaş dişlerime bakmak için,
Başımı dizlerine koyardın.
Saçlarımı okşarken
Canım anam,anamın dilinden;
Lori, lori'yi söylerdin.
Öylesine lirik,
Öylesine dokunaklı,
Öylesine hüzünlü...

O,dallı çiçekli,uzun fistanına
Sıkıca tutunurdum yayla yolunda.
Yol alırdık beraber.
Canım anam,yol boyunca,
Babandan,dedenden duyduğun aşiretini
Mirlerin mirini,anlatırdın...
Nasılda poyraza serpilmiş
Bir avuç kum gibi dağıtıldıklarını...
Öylesine destansı,
Öylesine dramatik,
Öylesine akıcı...

Daha dünmüş gibi her şey...
Bu kör hafızan bile unutmadı.
Canım anam; velhasıl
Seni, lorilerini ve öykülerini çok özlüyorum.