Canım"a Mektup Şiiri - İbrahim Dikmen 2

Canım;
kahve koyusu ahu gözlerine vurulduğum, papatya kokulu yüreğinde tutsak kaldığım kadın
yüce rabbim bana seni sevmeyi nasip ettiği için binlerce kez şükürler olsun...
can tanem benim;
ben tutkularımın esiri oldum, istedim ki eşim, helalim, yuvamın kadını olasın ebedi
geceleri göğsüme yaslayıp başını, saçlarını okşayıp ahu gözlerin de sabahlayayım
oysa sen;
yüreğinde sevmek istedin kimseler bilmeden duymadan
haklıydın düşünemedim milyonlarca kere özür dilerim güzel gözlüm
gözlerinden akıttığın her damla yaş için özür dilerim canımın içi...
Ahhh!
hiç hesaba katmadım yüreğimizdeki prangaları, başkalarına ait olduğumuzu
çok mu geç oldu bilmiyorum anladım ki ben seni sadece yüreğimde sevmeliydim
kimseler bilmeden duymadan kalabalıklardan sakınmalıydım seni...
Affet sevdiğim affet ne olur
o gün yüreğimde yoksun artık dediğinde hiç düşünmeden ölmek istedim
zehir gibi akıttım sessiz çığlıklarımı içime, nefes alamadım
sonra düşündüm toparladım kendimi ben ölürsem papatyam da ölür dedim
dilin söylese de, yüreğin demez bilirim de lakin yürek işte dayanamaz
sakın bir daha söyleme o sözü, bu defa dayanamam sevdiğim...
dün duraktaydım yine mis gibi kokun vardı her yerde
içime içime çektim seni sevdam diye
bil ki sen var olduğun sürece yaşamak zorundayım
son nefesime kadar yüreğimde yaşatmalıyım yüreğimde yüreğini
sana söz veriyorum sevdam, kimseler bilmeyecek seni sevdiğimi...
yüreğimde saklayacağım bir ömür yüreğini
Binevşa Narini anlatmıştın bana, benim sevdam da öyle işte
rabbim ne yazmışsa öyle yaşarız bizde kaderimizi
sana kavuşamasam da, yüreğimde ebedi kalacak narin yüreğin
kulağının arkasına taktığın gülün var ya hiç ihanet etmedi papatyasına
o gül seni çok sevdi o gül sana taptı bilesin...
ruhum bedenimden çıkıncaya dek sadece seninim sevdiğim
haydi gülsün artık kahve koyusu ahu gözlerin şimdi yaşamak vakti yüreğim...
Seni çok sevdi bu adam bilesin...Rabbime emanetsin...