Canım Şiiri - Bilal Konal

Canım kafeste hud hud
Uçmak ister özgürcesine
Bedenim esaret oldu
Yaptıklarım işkence

Daralıyor kafes git gide
Zaman geçtikçe eriyor
Gafilane bir şekilde
Nefes alıyor,veriyor

Nazlı nazlı bülbüller
Aheste aheste öter
Deste deste güller
Yaprak yaprak dökülür

Damla damla sular
Gökten yere düşer
Bir yıldırım çakar
Toprağa ışık düşer

Dağlar kendini süsler
Hep birini bekler
Kime varmak ister
Kışın gelinlik giyer

Güneş nasıl gülümser
Uçuşan arılara
Çiçekleri kim öper
Samimiyet içinde

Sevecek sevmeyecek
Bir şekilde bitecek
Ağlama sarı çiçek
Bir gün herkes ölecek