Canım Şiiri - Mehmet Çoban

Canım istiyor diye neler yapabilirim?
Bilmiyorum, çıkarcı değilim
Her canımın istediğini yaparsam
Bir başka varlığın hakkına saldırırsam
Dengeyi nasıl kurabilirim
Denge, özgürlüğüm mü derim
Karışık işte duygularım
Bir öyle, bir böyle dolanırım

Sınıf farkı insana tepeden bakmakla başlar
Önce tepeden bakar, sonra varoş, kırsal diye sınıflar
Böyle yapanlar kendilerini bir yere yerleştirmişlerdir
Yerleştirdikleri yerde, kendileri çok mu çok kibirlidir
Hiç kimseyi beğenmez, hiç kimseyle eşit olmazlar
Dağdaki çoban, kırdaki köylü, varoşta garip onlarca sayılmazlar
Onları sayan, hele kendileriyle eşit gören her düşünce karanlıktır
Aydınlanmak için sanki insanları sınıflamak lazımdır

Her devlet kendine burjuva yetiştirmiştir
Orta çağın Avrupa, Osmanlı, doğu burjuvaları bellidir
Doğunun kast sistemleri, güney Anadolu’nun ağaları bellidir
Her siyasi hareket burjuvaya karşı çıkar, burjuvasını oluşturur
Zira her siyasi hareket burjuvasıyla yaşamda var olur

Batıda kralların çevresindeki dükler, baronlar, lordlar
Osmanlı’da saray erkânı, ağalar, paşalar, bezirganlar
Cumhuriyet devrinde ise ben söylemeyeyim siz söyleyin
Kuruluşundan itibaren belli köşelere sahiplerdir, mütedeyyin

Burjuvazi ile yaşam, siyasi iktidarların kanı canı gibi
Bu nedenle görünmezdir asla sorunların dibi

Özgürlük bireyin istediğini söylemesi, yaşaması ise
En çok vurgunu yemiştir demokrasiyle yönetimlerde

Demokrasilere vurgunu vuranların kimi görünür kimi görünmez
Medya, aydınlar, siyasiler, zenginler, aynı saftadır nedendir bilinmez
Halksa sürekli kandırılan, oyalanandır ama egemenlik milletindir dilden düşmez.
Ama bellidir hep, oy verdikten sonra mühür geçer başkasına, geri gelmez

Mührünü dört yıldan dört yıla kaptıran halkın durumunu hiç sorma
Halk mühür gittikten sonra kurulur televizyon başına
Car, car konuşuyordur medyada bazı zevatlar karşısında
Ne anlaşılır diye sorma, zira anlaşılmamak içindir konuşmalar boşa uğraşma

Siyasilere hiçbir şey söylememek gerek bu aşamada
Zira her biri diğerini çıkarları için kaşımada

Şimdi benim canım ne istiyor biliyor musun?
Her birine hadi oradan demek geliyor içimden sen ne diyorsun?

Tezgâh belli, gıcırtılı, yine en iyisi tesellisinde
Başka bir şey bilmeyen düşünmeyen halka, en iyi demokrasi denmekte
Yüzyıl geçmiş aradan, halkın iktidarı deniyor ama kimin umurunda
İktidar olanlar belli, kurulmuşlar oraya buraya, çıkarları uğruna

İşin felsefesi belli
Çıkarlara endeksli
Tarihin kökeninden ilkeli

Öl çıkarcılar için “vatan sağ olsun”
Ver çıkarcılar için “kazancın kutsal olsun”
Alkış çıkarcılara “cumhuriyet nam olsun”
Bas mührü sandıkta “demokrasin olsun”

Netice ne, netice?
Haydi, söyleyin netice ne?

Havan batsın, bayramın kutlu olsun
Cebin boş, gururun bol olsun

Biliyorum canım istiyor diye hiçbir şey yapamam
İnsanım çünkü insana, doğaya, hayvana kıyamam

Özgürlüğüm sensin ey insan, ey doğa seni yaşatabiliyorsam
Köleyimdir çıkarıma, kibrime, sana zarar verebiliyorsam

21.06.2011 - İzmir