Ağırlığınca usuldan çökerken arsız karanlık
Yıldızların gölgesinde mahkumiyettir yalnızlık
Benden değil lakin benimdir bu acı ayrılık
Boynumun borcu olmasada kalbimdedir ağırlık
Kurşun rengi yakamoz düştüğünde suya
Umut dolu gözlerle bakarım ufuklara
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta