Canım Şiiri - Efecan Kıymaz

Kış kıyamet, fırtına bahar,
Rüzgar eser dağları yıkar.
Kimine durur hayat ve kurallar.
Ama benim hayatımda hep bir sen.
Bana hayat durmuyor.
Ve hayatımda sen varken,
Ne kışın soğuğu kırar söğüdün dalını,
Ne eskitir seher yeli gönlümün sazını,
Korkmadan şarkılar söyledim sana karlar altında,
Sen varken koynumdan bir gram soğuk sızmadı.

Seninle başlayıp gündüzüm gecem,
Seninle kurulur her cümlem, hecem.
Ama yine de bu yürekte korkular yatar,
Bitmeyecek böyle oldukça korkular;
Çünkü adam gibi sevenler korkar,
Sevdiği koynundayken bile belki üşür diye.

Ve ben,
Seni kalbimde uyutup uyandırır,
Örterim üstünü ömrümle her gece.
Yıldızları sabaha dayandırır,
Süslerim günlerini Tanrıyı bile kandırıp sinsice.
Öldürürüm özgür kuşları senin özgürlüğün için,
Tırmanırım dağ gibi yokuşları,
Bir elinden kaparım seni boğuşurken bile
Hayatın pençeleriyle.
Ve bir gözyaşın için dünyayı yakarım,
Tanrı beni cehennemdense arafta bırakır.
Neden diye sorarlar insanlar arafta kalırsam,
Değer mi diye meraklanırlar ardımda bıraktığım
Vahşet sahnesine kanıp.
Adam gibi seven kim olsa canı için savaşır,
Ve Tanrı bilir neden senin için dünyayı yaktığımı,
Benim canım sensin.