Canı Yandığında Şiiri - İpek Kalkan

Canı yandığında çığlık atmak istiyor insan....
Yüreğinde tüten dumanın eşliğinde....
Canı yandığında durmadan ağlamak istiyor insan...
Gözler karanlığın içinde konuşulmayan kelimeler için süzülen yaşlar eşliğinde...
Canı yandığında isyan etmek istiyor insan....
Anlamsız kelimelerin birleşimine bilinçsizlik ile....
Canı yandığında köz düşüyor insanın her zerresine...
Görülmez hissedilmez bir kibritin ateşi ile....
Canı yandığında sağır oluyor tüm seslere insan...
Görülmez bir pamuğun tıkacı misali....
Canı yandığında kusuyor içindeki acıları insanın kalbi....
Önemsizliğin değersizliğin hatta kimsesizliğin sancıları ile....
Canı yandığında kendini bile tanımıyor insan....
Onursuzluğun gurursuzluğun acizliğin gölgesine sığınmış çocukluğu ile...
Canı yandığında her zerresine işliyor gizlediği yaraları insan....
Yanlızlığının hiç ısıtmayacak koynuna sokulmaya çalışan bir kedi yavrusu misali....
Canı yandığında ah canı yandığında insan.....
Sayısız sırasız hatta saçmalamaya hazır cümlelerin eşiğinde ölmeden ölüyor insan...